Poronienie a śmierć płodu

Poronienie a śmierć płodu

Ciężarne Dzieci Poradnik Zdowie

Poronienie a śmierć płodu – Ten artykuł poruszy ciężki temat śmierci dziecka w łonie matki. Poronienie, bądź obumarcie płodu to ważny temat dla wielu par starających się o potomstwo, które mają problemy z zajściem lub utrzymaniem ciąży do dnia szczęśliwego rozwiązania.

Poronienie a śmierć płodu

Znajdziecie tu Państwo przyczyny poronień oraz obumarcia płodu. Wytłumaczymy, czym różnią się oba przypadki. Postaramy się podpowiedzieć, co zrobić, by doczekać się narodzin upragnionego Skarba. Powiemy też, jak dodać otuchy kobiecie, która straciła to, co dla niej najważniejsze. Mam nadzieję, że ten artykuł odpowie na Wasze pytania.

Pomimo postępów medycyny, przyczyny utraty ciąży są często nadal nieznane. Diagnostyka obejmuje szerokie spektrum badań, które pozwalają określić ryzyko zaistnienia takiej sytuacji. Niestety są to często badania po śmierci malucha w łonie matki. Pozwalają one na otoczenie odpowiednią opieką kobiety w następnej ciąży. Jeżeli przyczyna śmierci dziecka została rozpoznana i doprowadzi do wyleczenia konkretnej choroby zapobiegnie utracie następnej ciąży, co oznacza uniknięcia kolejnej traumy dla matki i ojca dziecka.

Poronienie jest to zakończenie ciąży przed dwudziestym trzecim tygodniem ciąży. Niestety, co szósta ciąża kończy się poronieniem. Połowa poronień następuje przed implantacją zarodka w ściance macicy. Powinna ona nastąpić w pierwszym dniu kolejnej miesiączki. Gdy ciąża ma już co najmniej 8 tygodni ryzyko poronienia spada o 10%, a po 13 tygodniu ciąży  ryzyko to spada do 1-3%.

Przyczyną poronienia może być:

Choroba zarodka
Zakażenie wirusowe
Zaburzenia hormonalne
Powikłania ciąży
Zbyt gęsta krew ciężarnej

Zbyt ciężka praca fizyczna

Przyczynę poronienia warto poznać, by umożliwić kobiecie donoszenie zdrowego maleństwa.

Najczęstszą przyczyną wczesnego poronienia jest choroba zarodka. Jest ona powodem poważnych wad lub nieprawidłowości genetycznych. Uniemożliwiają one prawidłowy rozwój. Dziecko, które by się jakimś cudem urodziło z takiego zarodka mogłoby mieć bardzo poważne wady wrodzone. Może to brutalne stwierdzenie, ale jest to metoda selekcji naturalnej, a natura w ten sposób naprawia swój błąd.

Poronienie a śmierć płodu – Jak pomóc osobie która straciła malucha z brzucha?

Kolejną przyczyną obumierania zarodka jest infekcja wirusowa. Może to być katar, pobolewanie mięśni, biegunka. Zaczyna się plamienie, a w badaniu USG często okazuje się, że zarodek obumarł. Poronienia z przyczyn hormonalnych mają miejsce do 12 tygodnia ciąży. Główną przyczyną są braki i niedobory hormonów ciążowych, ale także zaburzenia w pracy tarczycy czy też cukrzyca. Następną przyczyną są wady anatomiczne narządów rozrodczych, głównie macicy, ale też mięśniaki, uszkodzenia i niewydolność szyjki macicy, uszkodzenia błony śluzowej wyściełającej macicę. W tych przypadkach poronienie następuje w drugim trymestrze ciąży. Kolejnymi przyczynami poronień mogą być choroby zakaźne, takie jak różyczka, toksoplazmoza, chlamydioza oraz zakażenia bakteryjne i grzybicze zwłaszcza te, które przebiegają z wysoką temperaturą. Jedną z przyczyn może być toczeń. Nie pozwala on na wytworzenie prawidłowego łożyska. Następnym przypadkiem są powikłania w ciąży, czyli ciąża pozamaciczna, zaśniad groniasty, a na późniejszych etapach ciąży pęknięcie pęcherza płodowego, zakażenie wewnątrzmaciczne oraz odklejenie się łożyska.

Poronienie a śmierć płodu – zajmuje się trudnym zagadnieniem utraty ciąży. 

Zdarza się też, że ciąża obumiera w momencie, gdy powstaje pępowina. Przyczyną jest  zbyt gęsta krew ciężarnej, która nie pozwala na to, by powstający płód miał możliwość odżywiać się, gdyż zatyka pępowinę. Dlatego w takich przypadkach ginekolodzy zalecają zażywania Acardu, czyli aspiryny. Leku, który wiele z nas brało, ale nikt się nie spodziewał, że może on ratować ciąże. Oprócz czynników wewnętrznych, które omówione zostały wyżej, istnieją też czynniki zewnętrzne powodujące śmierć dziecka w łonie matki. Są to niewłaściwe zachowania i nawyki, takie jak picie alkoholu, palenie tytoniu, branie narkotyków i leków. Również nie zrezygnowanie z ciężkiej pracy w pierwszych miesiącach ciąży może doprowadzić do poronienia. W ciąży zabronione jest wykonywanie badań promieniami Rentgenowskimi oraz jonizującymi.

Poronienie a śmierć płodu – Jakie są przyczyny, co zrobić po utracie? Jakie badania zrobić?

O poronieniu mówimy, gdy ciąża zakończy się śmiercią dziecka do dwudziestego trzeciego  tygodnia. W takim przypadku płód wydobywa się mechanicznie przy pomocy zabiegu łyżeczkowania macicy. Po 23 tygodniu medycyna określa śmierć dziecka jako obumarcie płodu. W takim przypadku maluch jest już za duży i konieczne jest wywołanie porodu martwego dziecka. Według danych statystycznych tak kończy się w Polsce 0,5% ciąż. Jest to wielka tragedia dla niedoszłych rodziców, a w szczególności dla matki, którą z każdym dniem łączyła coraz większa więź dzieckiem przebywającym w jej łonie. Niestety jest to początek ogromnego bólu dla niedoszłej mamy. Czeka ją poród martwego dziecka i żałoba po stracie. Istnieje wiele opinii, które krytykują wywoływanie porodu martwego dziecka. Panuje w nich przeświadczenie, że wielogodzinny poród martwego dziecka to celowe znęcanie się nad matką w żałobie i lepiej byłoby zrobić cesarskie cięcie. Paradoksalnie personel medyczny chce dla niej jak najlepiej. Poród martwego dziecka zamiast cesarskiego cięcia ma następujące zalety:

Szybsze dojście do formy fizycznej
Bezpieczeństwo kobiety – po obumarciu płodu mogą pojawić się problemy z krzepnięciem krwi, co podczas operacji wiąże się z olbrzymim ryzykiem
Po porodzie kobieta może szybciej starać się o kolejną ciążę

Tak więc cesarskie cięcie wykonuje się tylko wtedy, gdy płód jest bardzo duży lub nieprawidłowo ułożony. Do przyczyn śmierci płodu zalicza się:

Wady rozwojowe płodu
Choroby matki tj. cukrzyca, nadciśnienie tętnicze
Przedwczesne odklejenie łożyska
Zaburzenia przepływu matczyno-łożyskowego

IUGR – wewnątrzmaciczne zahamowanie wzrostu płodu

Życie matki z martwym dzieckiem w łonie niesie dla niej dużo niebezpieczeństw. Dlatego nie czeka się na naturalne rozpoczęcie porodu, tylko wykonuje się tak zwaną indukcję porodu. Podawane są kobiecie prostaglandyny, gdyż szyjka macicy nie jest wystarczająco dojrzała do porodu i do rozwierania. Następnie przebija się pęcherz płodowy, co powoduje przyspieszenie akcji porodowej. Dodatkowo podłącza się kroplówkę z oksytocyną na wywoływanie regularnych skurczy macicy. Po porodzie należy kobietę otoczyć opieką psychologiczną. Najlepiej, gdyby znajdowała się przy niej bliska jej osoba. Kobieta powinna być przeniesiona na oddział ginekologiczny, gdzie będzie pozbawiona widoku noworodków i ciężarnych. Po porodzie zostanie przeprowadzony szereg badań, które mają pomóc w ustaleniu przyczyn śmierci dziecka.

Po powrocie ze szpitala rodziców czeka ciężki okres żałoby. Ważne jest, żeby wiedzieć, że składa się on z następujących etapów:

Niedopuszczanie do siebie myśli, że dziecko nie żyje.
Izolowanie się oraz nie radzenie sobie z codziennymi obowiązkami
Obwinianie się rodziców nawzajem za śmierć dziecka

Pogodzenie się ze stratą

W takiej sytuacji warto porozmawiać z kimś o tym, co się wydarzyło oraz o emocjach temu towarzyszących. Takie zachowanie oraz czas leczy rany.

Sam doskonale wiem, czym jest strata dziecka w ciąży. Wraz z żoną bardzo pragnęliśmy maleństwa, niestety los nie był dla nas łaskawy. Kiedy dowiedzieliśmy się o pierwszej ciąży nasza radość nie miała końca. Niestety zamieniła się dla nas w tragedię kilka tygodni później. Z drugą ciążą było tak samo. Zaczęliśmy zadawać sobie pytania, czy kiedykolwiek nam się uda zostać szczęśliwymi rodzicami? Pomimo bólu straty, poczucia niesprawiedliwości i żalu nie poddaliśmy się. Warto było zawalczyć. Dziś, jesteśmy szczęśliwymi rodzicami dwójki dzieci. Pisząc ten artykuł zerkam na kilkudniową córeczkę. Apeluję do wszystkich, którzy są po trudach straty dziecka, aby pamiętali, że nie warto się poddawać.

0 0 votes
Wystaw ocenę
Subscribe
Powiadom o
guest

0 komentarzy
Inline Feedbacks
View all comments